De tuinman en de dood
Vanmorgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik,mijn woning in: ”Heer, Heer, één ogenblik!
Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot,toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.
Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant,maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.
Meester,uw paard, en laat mij spoorslags gaan,voor de avond nog bereik ik Ispahaan!”
Vanmiddag (lang reeds was hij heengespoed)heb ik in ‘t cederpark de Dood ontmoet.
“Waarom”, zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt,“hebt gij vanmorgen vroeg mijn knecht gedreigd?”
Glimlachend antwoordt hij:”Geen dreiging was ‘t,waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast,
toen ik ’s morgens hier nog stil aan ’t werk zag staan, die ik ’s avonds halen moest in Ispahaan.”
P.N.v.Eijck
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
Hij is komisch. Knap geschreven
Jochem
-keep your eyes open-
Ik denk dat de bedoeling van dit stukje het volgende is. Het wegrennen en het voorkomen van het sterven is nutteloos. Wat je doet om te voorkomen kan juist beteken dat je het in de hand werkt. Je kan hier van maken. Al is het leven nog zo snel, de dood achterhaalt hem wel. ;) Onderschrift.
Pieter
-Everybody dies, not everyone really lives-
een van de mooiste gedichten die ik ooit bij nederlands kreeg :) fijnfijn
cor
Post a Comment